Σε ποιον δεν αρέσει η αγκαλιά; Οι
μεγάλοι αρκετές φορές διστάζουν και συνήθως επιλέγουν τους ανθρώπους με τους
οποίους θα αγκαλιαστούν. Τα παιδιά όμως; Τα περισσότερα παιδιά λατρεύουν τις
αγκαλιές! Αν ζητήσει κάποιος μια αγκαλιά τα παιδιά θα τρέξουν με ένα τεράστιο
χαμόγελο χαραγμένο στα αφτιά! Μέσα από την αγκαλιά εκφράζονται και δείχνουν την
αγάπη, την χαρά και την ευγνωμοσύνη τους. Ποιους, όμως, πρέπει να αγκαλιάζουμε;
Πότε μια αγκαλιά παύει να είναι καλή; Κι αν μας ενοχλεί μια αγκαλιά ή ένα χάδι
σε κάποια περιοχή, τι πρέπει να κάνουμε;
Από το Φεβρουάριο ξεκίνησαν τα «Βιωματικά
παιχνίδια - Δραστηριότητες» με την κ.
Πείδου Μαριβή ,Ψυχολόγο – Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια, τα οποία θα
πραγματοποιούνται κάθε μήνα .
Έμπνευσή μας για να ξεκινήσουμε αυτή τη δράση
,ήταν το βιβλίο της Φρόσως Φωτεινάκη με τίτλο «Να σε κάνω μια αγκαλιά;». Μία
ιστορία για το αδιαμφισβήτητο και αναφαίρετο δικαίωμα κάθε παιδιού να ορίζει τα
όρια του σώματός του και να επιλέγει τις αγκαλιές του. Η ψυχολόγος κ. Πείδου,
μας βοήθησε να καταλάβουμε ποια αγκαλιά είναι ασφαλής για εμάς, τι σημαίνει να
έχουμε αυτοσεβασμό, τι είναι η οριοθέτηση και πάνω απ’ όλα να εκφράζουμε αυτά
που νιώθουμε για τους άλλους και για τον εαυτό μας. Το ζήτημα της συναίνεσης,
του ‘ΝΑΙ ’ και του ‘ΟΧΙ’ μου, πρέπει να διδάσκεται από την προνηπιακή ηλικία
τουλάχιστον. Οι δραστηριότητες
συνεχίστηκαν κάνοντας μια αναφορά στην προσωπική μας «φυσαλίδα» .Τεντώσαμε τα
χέρια μας για να οριοθετήσουμε τον προσωπικό μας χώρο και έπειτα γεμίσαμε
φυσαλίδες την τάξη… στην κυριολεξία! Τι πιο ιδανικό για να εκλάβουμε καλύτερα
την έννοια της φυσαλίδας από λίγες σαπουνόφουσκες; Τέλος, σχεδιάσαμε στο χαρτί
τις παλάμες μας έτσι ώστε να αναπαραστήσουμε την άρνηση της συναίνεσης και το
δικαίωμα μας να προστατέψουμε τον εαυτό μας! ΣΤΟΠ 
λοιπόν!
Το σώμα μας, μας ανήκει και εμείς θέτουμε τα όρια!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου